Misschien skype, FB of watseppen.
Blijf op de hoogte en volg Ferry
11 Oktober 2012 | Indonesië, Sanur
Het is vandaag 8 oktober en we vertrekken weer richting Denpasar. Op het vliegveld gaan we afscheid nemen van de familie. We worden uitgezwaaid door Vony, Jimmy, Lili, tte Pop en tte Stien. Als ze vragen of we souveniers hebben van Manado, zeg ik dat alles in mijn hoofd en in mijn hart zit; memories. Uit ervaring weet ik dat dit het moeilijkste moment is. Nou doe ik weleens flink, maar nu ben ik weer die kleine jongen. We krijgen van iedereen nog wat kadootjes. We knuffelen elkaar. Vony en ik kijken elkaar aan en we weten wat we samen denken. Dit is voor de laatste keer. Misschien in de toekomst nog skype, FB....of watseppen. Hoewel ik denk dat dat nog wel een stap te ver is.
In het vliegtuig praten Hanny en ik nog na over onze belevenissen; huis oom Rob, Bunaken, kennismaking familie, Tangkoko, vulkaan lokon, etc. Wat me ook bijstaat is het bezoek aan het stukje land waar mijn oma Etty is geboren en getogen. Nu staan er 3 hutjes. Buiten zie ik tegen een houten wand nog een naamplaatje van de Fam. Rempas. Gezien de staat ervan moet het zeker 100 jaar oud zijn. Ik wordt gevraagd om bij een tante naar binnen te gaan. Een donker schamel hutje. De vloer is van een soort beton die de vergelijking niet haalt van die van mijn garage. Als de zoon wat licht naar binnen wil laten, moet hij 2 houten planken weghalen voor een gat in de muur. Waar eens zitkussens lagen in een zitbank, liggen 2 houten balken om op te zitten. Ik krijg ietwat plaatsvervangende schaamte. Ik durf eigenlijk niet te filmen, maar doe het toch. Hier moet mijn oma haar jeugd hebben doorgebracht. Het erf en de huisjes gaan van ouders op kinderen. Armoede is een vreemd begrip. Beter is te spreken van rijkdom. Oom Rob heeft een superhuis en bezit land. Zij bezitten een ander soort rijkdom. Ze leven in harmonie en zijn tevreden.
We naderen vliegveld Nguruh Rai in Denpasar. Pilootje heeft moeite om zijn kist rustig aan de grond te zetten. Het gaat van boemboem, hij slingert wat en de turbo rem wordt stevig aangezet, anders duiken we aan de andere kant van de baan weer zo in zee, haha.
Ahmad staat er weer. Hanny vraagt om es cendol, maar hij kan het niet vinden. Dan naar Discovery. Ook daar geen cendol. Dan maar naar de toko van Ahmad om vrouw Yanti te knuffelen. Dedi brengt ons naar ons hotel in Sanur; Inna Sindhu Beach hotel.
Onderweg stuiten we op een kleine warung met jawel, es cendol. Gauw wat ingekocht en in de auto opgedronken.
Inchecken en de deskmanageres herkent ons van vorig jaar. Ze heeft een mooi plekkie uitgezocht bij de pool. Op de kamer staat een leuk ontvangst-bloemstuk klaar van het hotel. Deze dagen gebruiken we om uit te rusten. Maar eerst naar neef Richard en Anita om spullen af te geven van ons en Linda/Gaby. Anita is zeer blij, maar ook haar zoon met zijn nieuwe Nike-sportschoenen. Anita heeft lekker eten voor ons gekookt, hier en daar een beetje pittig/pedas.
Als we bij een beachbar zitten, zien we ons strandvriendinnetje Katrina langskomen. Ze ziet ons en de herkenning is daar. Knuffel knuffel en wanneer zal ik jullie masseren.. We maken een afspraak voor de volgende dag. Dikbilletje is dan helemaal opgetut; vuurrode lippen en een openvallend bloesje tot aan haar navel, met een weelderige voorgevel. De massage is weer super. Als je het alle masseuses zou vragen dan zouden allemaal antwoorden: we hebben 4 jaar Akademie voor Massage gehad, afdeling Beach, met als bijvak " Spreekvaardigheid". Iedereen verstaat de kunst: "want massage?... of how you today sir?... of no?, tomorrow?... of look my toko?...etc.
We laten ons verwennen door de zon. We willen nog graag naar de tempel bij Ulu Watu gaan om ook daar te genieten van de ondergaande zon, en misschien wel een kecakdans. Maar het kan ook gewoon zwembad en strand worden. Ook niet vervelend !
Donderdag komen de Lowikjes ook naar Sanur en vrijdag pakken we onze koffers in.
In het vliegtuig praten Hanny en ik nog na over onze belevenissen; huis oom Rob, Bunaken, kennismaking familie, Tangkoko, vulkaan lokon, etc. Wat me ook bijstaat is het bezoek aan het stukje land waar mijn oma Etty is geboren en getogen. Nu staan er 3 hutjes. Buiten zie ik tegen een houten wand nog een naamplaatje van de Fam. Rempas. Gezien de staat ervan moet het zeker 100 jaar oud zijn. Ik wordt gevraagd om bij een tante naar binnen te gaan. Een donker schamel hutje. De vloer is van een soort beton die de vergelijking niet haalt van die van mijn garage. Als de zoon wat licht naar binnen wil laten, moet hij 2 houten planken weghalen voor een gat in de muur. Waar eens zitkussens lagen in een zitbank, liggen 2 houten balken om op te zitten. Ik krijg ietwat plaatsvervangende schaamte. Ik durf eigenlijk niet te filmen, maar doe het toch. Hier moet mijn oma haar jeugd hebben doorgebracht. Het erf en de huisjes gaan van ouders op kinderen. Armoede is een vreemd begrip. Beter is te spreken van rijkdom. Oom Rob heeft een superhuis en bezit land. Zij bezitten een ander soort rijkdom. Ze leven in harmonie en zijn tevreden.
We naderen vliegveld Nguruh Rai in Denpasar. Pilootje heeft moeite om zijn kist rustig aan de grond te zetten. Het gaat van boemboem, hij slingert wat en de turbo rem wordt stevig aangezet, anders duiken we aan de andere kant van de baan weer zo in zee, haha.
Ahmad staat er weer. Hanny vraagt om es cendol, maar hij kan het niet vinden. Dan naar Discovery. Ook daar geen cendol. Dan maar naar de toko van Ahmad om vrouw Yanti te knuffelen. Dedi brengt ons naar ons hotel in Sanur; Inna Sindhu Beach hotel.
Onderweg stuiten we op een kleine warung met jawel, es cendol. Gauw wat ingekocht en in de auto opgedronken.
Inchecken en de deskmanageres herkent ons van vorig jaar. Ze heeft een mooi plekkie uitgezocht bij de pool. Op de kamer staat een leuk ontvangst-bloemstuk klaar van het hotel. Deze dagen gebruiken we om uit te rusten. Maar eerst naar neef Richard en Anita om spullen af te geven van ons en Linda/Gaby. Anita is zeer blij, maar ook haar zoon met zijn nieuwe Nike-sportschoenen. Anita heeft lekker eten voor ons gekookt, hier en daar een beetje pittig/pedas.
Als we bij een beachbar zitten, zien we ons strandvriendinnetje Katrina langskomen. Ze ziet ons en de herkenning is daar. Knuffel knuffel en wanneer zal ik jullie masseren.. We maken een afspraak voor de volgende dag. Dikbilletje is dan helemaal opgetut; vuurrode lippen en een openvallend bloesje tot aan haar navel, met een weelderige voorgevel. De massage is weer super. Als je het alle masseuses zou vragen dan zouden allemaal antwoorden: we hebben 4 jaar Akademie voor Massage gehad, afdeling Beach, met als bijvak " Spreekvaardigheid". Iedereen verstaat de kunst: "want massage?... of how you today sir?... of no?, tomorrow?... of look my toko?...etc.
We laten ons verwennen door de zon. We willen nog graag naar de tempel bij Ulu Watu gaan om ook daar te genieten van de ondergaande zon, en misschien wel een kecakdans. Maar het kan ook gewoon zwembad en strand worden. Ook niet vervelend !
Donderdag komen de Lowikjes ook naar Sanur en vrijdag pakken we onze koffers in.
-
11 Oktober 2012 - 06:06
Krishna:
Hoi Ferry en Hanny,
Een heel mooie herinneringen en een moeilijke afscheid voor jullie met al de familie in Menado .
Helaas is jullie vakantie bijna ten einde en morgen vrijdag moeten jullie weer jullie koffers
inpakken en vliegen richting ons koude kikkerlandje.
Geniet er maar vandaag nog van de massage,es Cendol en het lekkere eten.
Ik wens jullie een goede reis morgen richting ons kikkerlandje en groeten aan iedereen in Bali.
Veel liefs en groetjes
Krishna -
11 Oktober 2012 - 09:07
L. Nelissen:
We hebben mee genoten van jullie geweldige belevenissen. Dit is om nooit te vergeten. Maak nog even veel plezier en doe de Lowikjes de groeten. Wij zien jullie aan het eind van de week. Vast een goede reis en tot ziens.Pa en Ma. -
11 Oktober 2012 - 09:07
L. Nelissen:
We hebben mee genoten van jullie geweldige belevenissen. Dit is om nooit te vergeten. Maak nog even veel plezier en doe de Lowikjes de groeten. Wij zien jullie aan het eind van de week. Vast een goede reis en tot ziens.Pa en Ma. -
11 Oktober 2012 - 09:54
Keeskorthout:
het is jammer ik zit eigelijk uit te kijken naar het verslag maar het zit voor jullie er op dus van mij alvast een goede terugreis -
11 Oktober 2012 - 12:48
Ferry Van Der Wijck:
hallo lieve volgers,
Voor de liefhebbers:
Het is nu gelukt om een aantal foto's bij de verslagen te plaatsen door de vrij snelle internetverbinding.
Morgen nog een lekker dagje luieren in Sanur en koffers inpakken.
Dan weer naar huis met een hoofd en hart vol mooie herinneringen.
groetjes
Hanny -
11 Oktober 2012 - 13:11
Gaby:
Nog even genieten van zon, herinneringen en elkaar. Ik kan niet wachten op jullie foto's! -
11 Oktober 2012 - 13:11
Gaby:
Nog even genieten van zon, herinneringen en elkaar. Ik kan niet wachten op jullie foto's! -
11 Oktober 2012 - 13:11
Gaby:
Nog even genieten van zon, herinneringen en elkaar. Ik kan niet wachten op jullie foto's! -
11 Oktober 2012 - 16:03
Jack En Hélène:
Wat hebben wij mee genoten van jullie reis. Fantastisch zoals jullie het op papier overbrengen.
Alvast een goede en fijne terugreis.
We kijken uit naar jullie foto's.
Knufels Jack en Hélène -
12 Oktober 2012 - 08:22
Twalby:
goeie reis terug,
top verslag
xxx -
12 Oktober 2012 - 08:29
Dionne:
mooi de foto's
gr -
12 Oktober 2012 - 12:38
Randy:
Weer een mooie vakantie om op terug te kijken. Veel mooie emotionele gebeurtenissen!
Tot morgen en een fijne reis -
12 Oktober 2012 - 21:19
Jeanne:
Hanny en Ferry, een goede terug reis en bedankt voor de mooie reisverhalen, ik heb er van genoten.
Tot snel Liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
