De jungle van Tangkoko.

(zaterdag 6 oktober)
Na het onderwateravontuur weer teruggegaan naar het vaste land. Lexi stond ons op te wachten. We zouden opgehaald worden door de familie om ons te storten in de volgende verrassing. Lexi mocht niet vertellen wat. Er rest ons niets anders dan te wachten en alles over ons heen te laten komen. Als Vony, Jimmy en de rest aankomen, willen ze ons meenemen naar de jungle van noord-Sulawesi voorbij Bitung: Tangkoko. Hier leven (jawel) endemische diersoorten nog in het wild. Via een smalle bergweg komen we aan en we moeten ons eerst flink insmeren met deet. Een gids gaat mee en hij waarschuwt ons voor insecten, neten en we moeten niet zomaar aan takken of struiken komen; die kunnen flinke wonden veroorzaken. Misschien komen we wel tarantula's tegen, zegt gidsie, van 20 cm groot. Als we die spotten dan stilstaan en niks doen. Ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik wil zo graag langer leven maar dan wel in Holland... We begeven ons op smalle paadjes en door struikgewas. Er staan bomen die ouder zijn dan 200 jaar met enorme dikke wortels boven de grond. Dan komen we pikzwarte makaken tegen, grijns op hun gezichten en allemaal last van aambeien. 3 Families en zo te zien heeft ieder gezin 1 baas en meerdere vrouwtjes en veel kindjes. We trekken verder het bos in en de temperatuur wordt meer dan tropisch, veel vocht in de lucht en zowaar treffen we 2 toeristen met hun gids. Natuurlijk starten we in het engels en wah krijge we nou: zijn het nederlandse meisjes ! Jeweetwel, waar kom jij vandaan en waar kom ik vandaan, wat doe jij hier, etc.
Oppassen dat we niet in een nest 1 cm. grote rode mieren trappen.
Wij zien niks maar gidsie des te meer. In een holle donkere spleet van een boom wijst hij naar een heel klein beestje (15 cm), kattekopje en grote ronde oogjes; Tarsius-aapjes. We zijn ook op zoek naar een (panda)beerachtig dier, de Kuskus (spreek uit; koeskoes) dat hoog in de bomen leeft. Nog niet gezien, maar wel veel mooie struiken zoals grote varens met bladen van 3 mtr. Tegen het einde van de tocht wijst gidsie naar boven, hoog in een boom. Daar zitten 2 beren (broodjes te sm..). We kunnen ze amper zien, maar Hanny kan met haar fototoestel toveren, haha we hebben hem ! Gidsie was tevreden, wij ook. We zijn klam van het zweet en we hebben dorst, maar de kroeg is nog ver weg.
Omdat oom Rob vandaag jarig is, willen we op tijd terug zijn. Maar eerst onderweg es cendol drinken. Vanaf dag 1 van de vakantie snakte Hanny ernaar en ze heeft enkele nachtmerries nog maar net overleefd. Op Bali weinig es cendol, maar op Sulawesi des te meer. Natuurlijk komen we te laat bij oom Rob; je weet wel Wijckies-stijl. Wat we niet wisten, was dat vooraf aan de party een christelijke ceremonie is. Voorafgegaan door een priesteres, die het woord van Jesus verkondigt. In bijna iedere zin komt met luide stem Jesus kijken. Als de preek voorbij is wordt er gezongen en door enkele aanwezigen het woord genomen. Oom Rob ook en hij dankt iedereen met een gebed daar na.
Sulawesi is overgrotendeels christen, op Bali hindu. Wat ook opvalt is dat op Bali, bij een begroeting, veel geknikt wordt met de handen in een hoedje gevouwen voor de borst. Op Sulawesi is dat niet; gewoon hallo, duim omhoog of halve high-5. De bevolking hier leeft voornamelijk van de visserij, er is geen industrie. Lexi heeft uitgelegd dat hun goud in de zee ligt. Als een visser b.v. een tonijn heeft gevangen, levert hem dat 700 USD op, ongeveer 500 euri. Zijn vissersboot kost 800 euri. Dus als hij 2 tonijnen vangt is hij spekkoper en heeft hij zijn boot afbetaald. De stad Manado ziet er redelijk geciviliseerd uit. In de straten ligt geen zooi. De troep wordt met name snachts opgeruimd. Geen industrie, want zegt de Menadonees, daarmee wordt de zee vervuild. En daar moeten ze het juist van hebben.