Sunrise en sunset.

Zaterdag, 5 maart;
Mingalarpar Bagan, ofwel hallo Bagan.
Gisteren aangekomen op vliegveld van Bagan. Of we nog eerst $25 p.p. willen betalen voordat we de stad Bagan binnenkomen. Jeetje, moet dat nou ? Zou wel iets zijn voor stad den Bosch. Kan je ieder jaar toch mooie dingen van doen voor de Boschenaar. Ok, met de taxi naar hotel Umbra. We rijden door Nyaung U richting old Bagan. Halverwege ligt ons prachtige hotel. De foto's op internet liegen niet. We zijn te vroeg om in te checken en wandelen door de mooie tuin met 2 zwembaden. Het kost een paar centen, maar dan hedde ok we. We komen 2 amsterdamse jongemeiden tegen die bekenden dat zij aan het backpacken-deluxe waren. Meteen veel info gevraagd over vervoer, omgeving, sunrise en sunset. Sunrise moet wel zo mooi zijn ! Dus de volgende morgen 04.30 uur uit de veren. De elektrische scooter gehuurd en in het pikkedonker op naar onze eerste pagode, Shwe-san-daw-Paya, voor de sunrise. Geen idee wat ons te wachten stond. We liepen mee met een reisgids van een ander, hij had immers een lampje bij zich en hij wist waar we het mooiste plekje konden hebben. Eerst onze schoenen achterlaten om dan de pagode te beklimmen. Toen het begon te schemeren zagen we pas hoe steil de trappen waren en hoe hoog we zaten. Het werd er steeds drukker en bijna schouder aan schouder. Hanny had haar statief meegenomen, dus we permitteerden onszelf enige ruimte. Het lange wachten loonde. Langzaam drong op de achtergrond de kleur van de zon naar boven. Een goudgele bol wurmde zich letterlijk tussen de wolken. Overal klikten camera's. Totdat de reisgids op mijn schouder tikte om aan te wijzen wat daar links stond te gebeuren. Nog een beetje grijs in de verte, maar duidelijk waarneembare ballonnen stegen op. Een voor een kwamen ze mijn kant op. Althans, voor even dacht ik dat Hanny en ik alleen op deze pagode stonden. Vriendelijk vielen ze ons aan. En een schitterend schouwspel ontvouwde zich tussen luchtballon, goudgele rijzende zon en kleurende lucht, waarbij de vele pagodes op de grond figureerden als puntige hoedjes in de woestijn. Wat een prachtig uitzicht factor 10. A-dem-be-ne-mend !!! Sprookjesachtig haast. We gaan voldaan terug naar ons bedje, daarna ontbijt. De hele dag bleven we steken in het nagenieten.
De volgende dag, ben ik er zelf op uit gegaan om Bagan te bezichtigen. Ik kom door oude buurten en bezoek de plaatselijke markt. Het was maar een lange straat en alles vond plaats op de grond; etenswaren, kleding, marktkooplui, alles. De markt geurde naar duif-op-rijst, vlieg-op-kip en hond-bijt-bijna-nieuwsgierige-toerist. De Baganezen zijn ook vriendelijke mensen die je meteen de weg wijzen. Ik wil de kampong in en kom uit bij de rivier en strandje waar jongeren aan het volleyballen zijn. We praten wat en ik ga door als eentje mij een boottripje wil aansmeren.

Vanmorgen, zondag 6 maart;
Ik loop de weg op, op zoek naar een pharmacy. Na een minuut dacht ik, laat ik het eens proberen. Ik hou een motorboy aan, en vraag hem de weg. "Och, spring maar achterop dan breng ik je wel even." En ook nog terug naar het hotel. Aardige jongens die Baganaren.
's Avonds bestellen we weer een scooter om naar de sunset te gaan kijken. We zoeken een pagode uit en beklimmen hem. Deze was meteen al erg steil omdat ik nu zie wat ik doe. Waar ben ik toch aan begonnen, maar vooruit. Allemaal voor het goede doel.
Als de gele stip langzaam maar zeker daalt, begint het meteen grijzig van de stof en wolken te worden. Was beetje teleurstellend. Dan maar afdalen en ik prijs Hanny voor haar heldhaftige moves.
Terug in het hotel maken we ons klaar voor de volgende vlucht naar het Inle Lake.