Baturaden. Bedankt Stg. Bersama.

22 juli.
We maken vandaag kennis met Santos van Stg. Tileng. Deze stichting bevordert, in samenwerking met stichting Bersama uit Uden, het welzijn in 4 kampongs in Baturaden. Deze 4 kampongs vormen samen een dessa. Als dank voor onze support, de Indonesie-reis laten verzorgen door stg. Bersama, krijgen we een jungletocht in Baturaden kado. Santos is onze gids. Hij is niet alleen gids, maar beheert ook een toko in de kampong, is hulpverlener, raadgever, 2e belangrijke man na de burgemeester van de dessa, heeft een adoptiekind, zorgt voor subsidie en onderhoudt contacten met Nederland. Hij is erg bezig met het milieu in de kampongs en jungle. Onder zijn leiding zijn enkele scholen gebouwd of vernieuwd.
We worden opgehaald door Santos, een waterdrager en fotograaf Muri. Santos legt uit wat we eigenlijk allemaal tegenkomen in het enge bos en later in de kampong. Van bloedzuigers, kameleon's, ongedierte etc. Sonny's humeur betrekt.
Zoals in de andere jungle's is het hier ook vochtig. De plantengroei is wederom weelderig aanwezig. We lopen richting de Gunung Slamet, een nog actieve vulkaan. Ik realiseer me dat als hij gaat spugen, we geen enkele kans meer maken. Maar gezien de hoogte van de bomen en struiken is dat voor het laatst vele jaren geleden. Santos heeft een geoefend oog en wijst ons regelmatig naar iets in de verte. We spotten een kameleon en Muri schiet foto's. Veel mooie, zwarte, gele en bruine vlinders en bloemen kruisen ons pad. Santos legt uit welke planten of bladeren gebruikt worden als medicijnen. De kinderen uit de kampongs worden allemaal aanbevolen om met de scouting mee te doen om zo respect te krijgen voor de natuur, maar ook om te leren wat ze wel of niet kunnen eten. Immers in de kampongs hebben mensen meestal geen geld om eten te kopen en moeten het hebben van het verbouwen van rijst op de sawa's en van de natuur.
Op de rustplaatsen genieten we van de adembenemende uitzichten op het dal. Onze conditie is na eerdere jungletochten redelijk op peil. Na wat steigen en dalen komen aan bij de rustplaats, bijna het einde. We hebben dan alweer 4 uur gewandeld door het bos. Hier snoepen we van overheerlijke pisang goreng en gaan door naar de zwavelwatervallen. Nu is duidelijk waarom we zwembroeken mee moesten nemen. We nemen eerst plaats om ons lekker te laten verwennen. 3 Olienootjes nemen mij te grazen, hm pidjit, zowat alles wordt gemasseerd en ingezeept met zwavel. We lachen om het hardst. De indo's geven Hanny een David Beckham-haarstijl. Als we allemaal ingesmeerd zijn moeten we eerst op de foto. We liggen allemaal in een deuk als Sonny en Leroy gaan poseren. Daarna gaan we de zwavelberg met heet water op, en gaan ons douchen met het water van de berg. Boven op de berg 90 gr., beneden is de douche 16 gr.
Dan lopen we door en komen eerst op de sawa's terecht. Nooit gesnapt hoe het proces van de rijstvelden in zijn werk gaat. Het is een doorlopend proces en de mensen kunnen het hele jaar door oogsten. We eindigen in de kampong. Het ziet er niet uit, wat een armzalige toestand. Triest en een beetje emotioneel wordt je ervan. Maar gezien de uitstraling laten ze een gelukkige indruk achter. Een kijkje stiekem door de deur laat een lemen vloer zien en wat schamele stoeltjes. Het ruikt er muf en merkkleding kennen ze niet. Velen lopen op kaki ayam/blote voeten door de ongeplaveide paadjes, want straatjes of steegjes kun je het niet noemen. Er is geen of erg weinig geld om dingen te kopen. Er moet overleefd worden en dat kan alleen maar door hard te werken op de sawa's. Santos kennen ze als Boss. Ze weten hem te vinden als er problemen zijn.
We gaan na bijna 6 uur wandelen terug naar ons hotel. We beseffen veel. Maar ook dat deze wereld niet van ons is maar van hun. Zij zijn op hun manier gelukkig/senang. We zijn moe en nemen een douche. Santos heeft ons uitgenodigd om s'avonds bij hem thuis te eten. Zijn vrouw heeft heerlijk gekookt en veel te veel; sate, nasi kuning, ayam manis, abon, tempeh. Hierna komt Muri om ons de foto's te laten zien die hij gemaakt heeft. Hij heeft er een waar spektakel van gemaakt. Alles heeft hij op dvd gezet. Vannacht wil hij ook nog al onze eigen foto's die we tot nu gemaakt hebben op dvd branden.
Wat we vandaag hebben meegemaakt zullen we nooit meer vergeten. Hoe moeten we dit allemaal thuis en aan Randy en Joann vertellen.
Frans Rademaker/stg. Bersama bedankt !