Bromovulkaan; een prachtig plaatje !!!

27 juli.
We willen jullie allemaal nog bedanken voor al jullie leuke reacties. Dat jullie onze verhalen nog lezen, zeg, knap hoor.
We vertrekken alweer vroeg richting Malang; 10 uur in de auto. We hebben onze auto incl. driver ingewisseld. Deze auto is veel groter. De Wijckies doen niet voor minder, 8 koffers. Was voor Sonny meteen aanleiding om languit te gaan liggen op de achterbank. Onze nieuwe vriend heet Pak Sigit en spreekt verstaanbaar engels. Als hij niet chauffeurt dan werkt hij op de sawa van zijn opa; heeft 3 kinderen en de oudste zit op de universiteit. Dat kost veel. Zoals gebruikelijk bij veel Indonesiers geeft ook hij al zijn inkomsten af aan de boekhoudster van het gezin die dan alle rekeningen betaalt. We zien de Merapi, een vulkaan die in 2006 is uitgebarsten. De lava is niet tot aan Yogya gekomen. Solo gaan we voorbij en we zien weer veel sawa's. We passeren de grens tussen Oost en West Java en komen veel dichte bossen tegen met djati-, coconut-, cacao- en pisangbomen. Als we in de buurt van Malang komen gaat het bergop. Wederom mooie aangelegde sawa's, vergezichten en snelstromende rivieren met watervallen. De bergen worden zo hoog dat ze volledig in de mist verdwijnen en doorweekt zijn van grijze nevelen. Pak Sigit geeft aan dat we door jungle-gebied rijden waar apen, tijgers, leeuwen en cobra-slangen van 4 mtr. leven. Ook hier veel bewoonbaar verklaarde hutjes langs de weg die we eerder gezien hadden op Sumatra. Een indrukwekkende armoedigheid (vanuit onze westerse ogen gezien); hutjes met lemen vloeren, modder voor de deur en mensen op blote kakkies die zware balen sjouwen op hun schouders. Het verschil met Sumatra is dat hier op Java toch meer stenen huizen staan. Zal waarschijnlijk te maken hebben met het toerisme. Wat ook opvalt is dat waar je ook bent in de middle of nowhere je overal wel scooters ziet en iedereen een mobieltje heeft.
We komen 'savonds aan in ons hotel en besluiten na het eten eerst even naar bed te gaan, want een bezoek aan de Bromo en een beloofde mooie zonsopgang staat op het schema. Om 01.30 vertrekken we met onze gids. Onderweg stappen we over in een jeep die ons naar een viewpoint brengt. Dat moet het zijn. We zijn goed bewapend/uitgerust met munitie die nodig is om de prachtigste foto's te maken uit ons leven. Echter, de avond tevoren had het geregend en dat voorspelde niet veel goeds. De gids hield de moed erin, ze deed dit werk 4x per week en had haar weergod gevraagd om ons goed gezind te zijn. Het was koud en druilerig, mensen lopen er verkleumd bij, de verhuur van dikke regenjassen doen goede zaken. Sonny en Leroy zijn de 'tijgers' zij hebben voldoende aan een shirt en een dikke vest. Klasse, ze geven geen kik. Hanny en ik wel en we genieten van een warme kop thee dichtbij de top; hoogte 2770 mtr boven de zeespiegel. Ik zie nog meer 'tijgers', een man met een korte broek en 1 been, ik vroeg me later af hoe hij die 200 treden bij de Bromo zou bestijgen. We besluiten om naar het hoogste punt te gaan. We zijn tenslotte gekomen om de mooist bedenkbare zonsopgang te zien. Echter, we werden getrakteerd op een waar mistgordijn om van te huilen. Weg world-pressfoto, weg familie-kiekje, weg ultieme kodak-moment. Ons fotoboek zal eronder lijden.
We gaan verder richting de Bromo. Nu een afdaling met de jeep. Af en toe knijp ik mijn ogen dicht en geef in gedachten de driver al een flinke fooi, dat heeft hij verdiend als we er heelhuids vanaf komen. De diepte is erg diep en hij moet vaak uitwijken voor kuilen in de weg. Bij de Bromo aangekomen moeten we nog een stuk lopen om vervolgens de trappen te bestijgen naar de rand. Hier in de krater kunnen we wel mooie plaatjes schieten. De Bromo is eigenlijk een grote diepe krater in een krater. We beklimmen de Bromo; dit kost veel moeite en we moeten enkele keren onderweg op adem komen. Het is zeker de moeite waard om dit gezien te hebben.
Terug in ons hotel zijn we weer naar bed gegaan, wat geslapen en 'smiddags gaan shoppen. In The Olympic Mall (aanrader) zijn Hanny en de boys gaan shoppen. Ik had het wel gezien en trok mijn plan; body-massage. Ik heb me door een lieve boy, met oorring door zijn lip, laten verwennen van top tot teen. Alles werd onder handen genomen schouders, rug, boven- en onderbenen, armen, vingers, voeten en tenen (voet-reflex-massage), soms lekker ogen dicht en soms kreunend. 2 Uur aaien en wrijven, kosten 60.000 roepies=5 euri. Op Lovina hebben we dus zo'n wanita tot onze beschikking....
De volgende dag, 29 juli, vertrekken we via Surabaya naar onze volgende bestemming: Bali.