Proficiat opa.

16 juli.
Opa is vandaag jarig, maar we zullen hem niet 'snachts verblijden met oergeluiden uit het verre Oosten.
Maa'af mensen, maar we weten niet precies hoe we de foto's en video op de website moeten plaatsen.
We zijn op weg naar Sipirok, een rit van 8 uur. Bij het laatste point of view van Lake Toba stappen we uit en op teken van Pak Ucok spreken we de historische tekst uit: "horas, horas, horas". Dit hoort bij het verlaten van Lake Toba.
We stoppen bij een ananasplantage, heetwaterbronnen en wierookbomen. Bij het terugkijken van de foto's lijkt het of ik stiekem met Pak Ucok in het struikgewas een stickie aan het roken ben. In Baligi koopt Hanny op de pasar haar eerste kleedje. Ik vermoed dat er meerdere kledingstukken zullen volgen. Van de prijzen schrikken we niet meer zo, wel van de hoge bedragen. Veel apen langs de weg. Veel prachtige flora. We merken dat we steeds meer omhoog de bergen in gaan. We komen door idyllische dessa's en kampongs. En iedereen staart ons aan. Als we stoppen zijn Hanny en de boys de blikvangers. Dat wisten we.
Het is inmiddels 'smiddags en we denken dat we opa wel kunnen bellen. Het moet in Nederland ongeveer 09.00 uur zijn. Als hij oppakt beginnen we te zingen; Lang zal hij leven! Dit heeft nu dus iets meer inhoud gekregen. Pak Ucok komt ook aan het woord. In zijn nederlands feliciteert hij opa. Ik denk het opa ontroerd. We horen dat het steeds beter gaat met hem.
Het wordt al laat en we komen om 17.00 uur aan in ons hotel. We gaan vroeg naar bed, want de volgende dag wacht ons een rit van 12 uur naar Bukittinggi.