Sumatra-road.
Door: WijckiesGoesAsia
Blijf op de hoogte en volg Ferry
10 Oktober 2011 | Indonesië, Bali
Wat leuk om al jullie reacties te lezen. Tis niet alleen dat we jullie willen plezieren, maar de leeftijd gaat ook opspelen en we kunnen het niet allemaal onthouden. En natuurlijk is het ook een beetje cultuur-info en Bali-promo.
Het hotel heeft een gratis pendelbusje, dus daar maken we gretig gebruik van. We laten ons na het ontbijt naar de lokale markt brengen in Ubud. De gangpaadjes zijn erg smal en, hoe kan het ook anders, ze hebben meteen in de gaten dat we toeristen zijn. Iedereen houdt je aan en trekken je bijna hun stalletje binnen. We kopen (nog) niks en ik vraag me af wat ik hier doe. Oh ja, schilderijtje, beeldje, hangertje en mandje kijken. Hoe dieper je de donkerte ingaat hoe meer het me benauwt. Ja, lichtval, dus hup die kant op. Tegelijkertijd komt je een geur tegemoet waarvan m'n coupe plots uit de plooi valt. We zijn op de afdeling vis en groente belandt. Veel rotte vis te koop, wegwezen dus. Bij de uitgang zien we een juf bij haar rieten mandjes zitten. We bieden en ze gaat akkoord. Vervolgens slaat ze met mijn geld op diverse andere artikelen in haar stal. Ik vermoed dat ze te blij is en van mij de hoofdprijs heeft gekregen. De wanita legt uit dat de prijzen s'morgens laag zijn en een goede deal brengt dan geluk voor haar rest van de dag op de markt. Mag hopen dat dat ook voor onze verdere dag geldt.
Op het einde van de markt zien we nog een prachtig tempeltje waar men driftig aan het offeren is. Als echte toeristen gaan we ongegeneerd filmen en plaatjes schieten. Uit respect vraag ik aan enkelen " bisa?" en ze antwoorden "iya, boleh".
We willen de thuisblijvers niet al te jaloers maken, maar het is hier s'morgens al erg warm; ik schat zo'n 27,3 gr. met 2 BFT. De matahari (=zon) staat boven op ons pannetje. We willen heel graag een wandeltocht maken door de rijstvelden maken, maar zien er toch maar van af. Ik weet niet of we morgen nog sawa's zullen zien....haha. Jazeker ! Hanny houdt zich verder rustig en ik ga nog eens uit eten bij mijn vriendinnen van Warung Laba Laba.
8 Oktober, vandaag worden we opgehaald door Dedi, broertje van Ahmad. Voordat we vertrekken krijgen we eerst weer door Yanti (vrouw van Ahmad) gemaakte lekkernijen: lemper, wajik en groene Bali-rolletjes met klapper en gula jawah.
Dedi brengt ons eerst naar de Pura Tirtha Empul bij Tampaksiring (zie "Erica op reis"). Bij binnenkomst wordt je ontvangen door een grote vijver met enorme koikarpers. Tirtha Empul is een tempel met eeuwenoude heilige bronnen waarvan het water geneeskracht bezit. Je begrijpt het al; Ferry gaat z'n best doen. Eerst een doekje om en hup het water in. Het is eventjes koud en ik vraag de Toean besar om vergiffenis: een klein plasje maar. Ik zal denk ik niet de enige zijn.
Bij iedere bron, waaruit water spuit, was je het gezicht met dat water en dompel je jezelf onder, ±15 bronnen. Ik doe bij alle een schietgebedje. Het ontroerd me en bewust of onbewust denk ik terug aan diegenen die ons de laatste tijd zijn ontvallen. Hanny en ik zijn erg blij dat we vlak voor onze vakantie nog afscheid hebben kunnen nemen van onze lieve nicht. Verder wens ik mijn dierbaarsten alle geluk en gezondheid in hun en ons leven.
De Pura Tirtha Empul is wat ons betreft een aanrader van jewelste. Wie naar Bali komt, moet hier zeker naartoe.
We vervolgen onze weg naar het noorden en rijden door een wonderschoon landschap met gele jepux-en terong-bloemen (trompetbloemen). Langs de weg veel bamboe-, mahogani (mahonie)- en coklatbomen. In de vele houtsnijwerkplaatsjes zagen we ook beelden van krokodillenhout. Daar zijn we nog naar op zoek.
Richting Bedugul bij het Bratanmeer gaat het omhoog en wordt het kouder en mistiger.
Dedi heeft van een vriend een "short-cut" gekregen. Dat scheelt tijd. De weg begint aardig, maar verandert gaandeweg in een wasbord met gat-ontwijk-spelletje. We krijgen onherroepelijk flashbacks van vorig jaar op Sumatra. Deze route hebben we achteraf omgedoopt tot " Sumatra road".
Onze boys en de Brards zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Toch even vragen of we op de goede weg zitten. En ja, deze gaat naar Bedugul. Ik zit redelijk relax in de auto, maar Dedi begint in zichzelf te bidden en vraagt de grote Toean om assistentie. Hoelang zou de ABWB erover doen om de panne te verhelpen als die er zou zijn...? Dedi heeft nl. veel te mooie, hele lange nagels om een band te plakken; daar is ie veel te zuinig op. Alleen de nagellak ontbreekt nog. We glibberen enkele heuvels op en af. De weg, mochten jullie het nog niet weten, is modderig met diepe kuilen en veel plassen water. Als er een tegenligger aankomt, hebben we een probleem. Als ik Dedi vraag of zijn vriend hier al ooit geweest is, moet hij het antwoord schuldig blijven. Gelukkig zien we in de verte enkele hutjes. Als de spanning te groot wordt, kunnen we in ieder geval ergens naar de wc. Uiteindelijk overleven we de survivaltocht en vergeten we van spanning om films en foto's te maken. Dedi bedankt zijn lieve God en kust het stuur. Hij was niet bang voor de auto of zichzelf, maar voor ons; wat een lieverd !
Bij Bedugul gaat het weer omhoog en rijden we als het ware door de wolken. Nee, zegt Dedi, dit zijn heuvels. Haarspeldbochten en links en rechts diepe ravijnen. Mijn oren beginnen dicht te zitten. We zien hier voor het eerst stalletjes met hele lieve kleine konijntjes. Enak sekali, zegt Dedi, voor de saté kelinci (konijnensate!).
De omgeving is groen en donkergroen. Dus regent het hier weleens. In Spanje zie ik graag dorre streken, dan weet ik dat er de zon schijnt. Hier is groen mijn favoriete kleur.
We zien ook weer langs de weg talloze aapjes in familieverband; wat een koddig gezicht.
Zoals op Sumatra lezen we enige armoede af aan de hutjes met daken van roestige golfplaten. Verder is de weg goed geasfalteerd en begaanbaar: chapeau orang Bali !
Als we over de bergen zijn, begint het weer op te klaren en naderen we Lovina.
Het hotel heeft een gratis pendelbusje, dus daar maken we gretig gebruik van. We laten ons na het ontbijt naar de lokale markt brengen in Ubud. De gangpaadjes zijn erg smal en, hoe kan het ook anders, ze hebben meteen in de gaten dat we toeristen zijn. Iedereen houdt je aan en trekken je bijna hun stalletje binnen. We kopen (nog) niks en ik vraag me af wat ik hier doe. Oh ja, schilderijtje, beeldje, hangertje en mandje kijken. Hoe dieper je de donkerte ingaat hoe meer het me benauwt. Ja, lichtval, dus hup die kant op. Tegelijkertijd komt je een geur tegemoet waarvan m'n coupe plots uit de plooi valt. We zijn op de afdeling vis en groente belandt. Veel rotte vis te koop, wegwezen dus. Bij de uitgang zien we een juf bij haar rieten mandjes zitten. We bieden en ze gaat akkoord. Vervolgens slaat ze met mijn geld op diverse andere artikelen in haar stal. Ik vermoed dat ze te blij is en van mij de hoofdprijs heeft gekregen. De wanita legt uit dat de prijzen s'morgens laag zijn en een goede deal brengt dan geluk voor haar rest van de dag op de markt. Mag hopen dat dat ook voor onze verdere dag geldt.
Op het einde van de markt zien we nog een prachtig tempeltje waar men driftig aan het offeren is. Als echte toeristen gaan we ongegeneerd filmen en plaatjes schieten. Uit respect vraag ik aan enkelen " bisa?" en ze antwoorden "iya, boleh".
We willen de thuisblijvers niet al te jaloers maken, maar het is hier s'morgens al erg warm; ik schat zo'n 27,3 gr. met 2 BFT. De matahari (=zon) staat boven op ons pannetje. We willen heel graag een wandeltocht maken door de rijstvelden maken, maar zien er toch maar van af. Ik weet niet of we morgen nog sawa's zullen zien....haha. Jazeker ! Hanny houdt zich verder rustig en ik ga nog eens uit eten bij mijn vriendinnen van Warung Laba Laba.
8 Oktober, vandaag worden we opgehaald door Dedi, broertje van Ahmad. Voordat we vertrekken krijgen we eerst weer door Yanti (vrouw van Ahmad) gemaakte lekkernijen: lemper, wajik en groene Bali-rolletjes met klapper en gula jawah.
Dedi brengt ons eerst naar de Pura Tirtha Empul bij Tampaksiring (zie "Erica op reis"). Bij binnenkomst wordt je ontvangen door een grote vijver met enorme koikarpers. Tirtha Empul is een tempel met eeuwenoude heilige bronnen waarvan het water geneeskracht bezit. Je begrijpt het al; Ferry gaat z'n best doen. Eerst een doekje om en hup het water in. Het is eventjes koud en ik vraag de Toean besar om vergiffenis: een klein plasje maar. Ik zal denk ik niet de enige zijn.
Bij iedere bron, waaruit water spuit, was je het gezicht met dat water en dompel je jezelf onder, ±15 bronnen. Ik doe bij alle een schietgebedje. Het ontroerd me en bewust of onbewust denk ik terug aan diegenen die ons de laatste tijd zijn ontvallen. Hanny en ik zijn erg blij dat we vlak voor onze vakantie nog afscheid hebben kunnen nemen van onze lieve nicht. Verder wens ik mijn dierbaarsten alle geluk en gezondheid in hun en ons leven.
De Pura Tirtha Empul is wat ons betreft een aanrader van jewelste. Wie naar Bali komt, moet hier zeker naartoe.
We vervolgen onze weg naar het noorden en rijden door een wonderschoon landschap met gele jepux-en terong-bloemen (trompetbloemen). Langs de weg veel bamboe-, mahogani (mahonie)- en coklatbomen. In de vele houtsnijwerkplaatsjes zagen we ook beelden van krokodillenhout. Daar zijn we nog naar op zoek.
Richting Bedugul bij het Bratanmeer gaat het omhoog en wordt het kouder en mistiger.
Dedi heeft van een vriend een "short-cut" gekregen. Dat scheelt tijd. De weg begint aardig, maar verandert gaandeweg in een wasbord met gat-ontwijk-spelletje. We krijgen onherroepelijk flashbacks van vorig jaar op Sumatra. Deze route hebben we achteraf omgedoopt tot " Sumatra road".
Onze boys en de Brards zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Toch even vragen of we op de goede weg zitten. En ja, deze gaat naar Bedugul. Ik zit redelijk relax in de auto, maar Dedi begint in zichzelf te bidden en vraagt de grote Toean om assistentie. Hoelang zou de ABWB erover doen om de panne te verhelpen als die er zou zijn...? Dedi heeft nl. veel te mooie, hele lange nagels om een band te plakken; daar is ie veel te zuinig op. Alleen de nagellak ontbreekt nog. We glibberen enkele heuvels op en af. De weg, mochten jullie het nog niet weten, is modderig met diepe kuilen en veel plassen water. Als er een tegenligger aankomt, hebben we een probleem. Als ik Dedi vraag of zijn vriend hier al ooit geweest is, moet hij het antwoord schuldig blijven. Gelukkig zien we in de verte enkele hutjes. Als de spanning te groot wordt, kunnen we in ieder geval ergens naar de wc. Uiteindelijk overleven we de survivaltocht en vergeten we van spanning om films en foto's te maken. Dedi bedankt zijn lieve God en kust het stuur. Hij was niet bang voor de auto of zichzelf, maar voor ons; wat een lieverd !
Bij Bedugul gaat het weer omhoog en rijden we als het ware door de wolken. Nee, zegt Dedi, dit zijn heuvels. Haarspeldbochten en links en rechts diepe ravijnen. Mijn oren beginnen dicht te zitten. We zien hier voor het eerst stalletjes met hele lieve kleine konijntjes. Enak sekali, zegt Dedi, voor de saté kelinci (konijnensate!).
De omgeving is groen en donkergroen. Dus regent het hier weleens. In Spanje zie ik graag dorre streken, dan weet ik dat er de zon schijnt. Hier is groen mijn favoriete kleur.
We zien ook weer langs de weg talloze aapjes in familieverband; wat een koddig gezicht.
Zoals op Sumatra lezen we enige armoede af aan de hutjes met daken van roestige golfplaten. Verder is de weg goed geasfalteerd en begaanbaar: chapeau orang Bali !
Als we over de bergen zijn, begint het weer op te klaren en naderen we Lovina.
-
10 Oktober 2011 - 16:06
Els Keurentjes:
Bij het lezen van jullie verslagen krijg ik spontaan zin om op het vliegtuig te stappen! Het lijkt me dat jullie buiten de toeristische paden Bali vekennen, en dat is het mooiste wat er is! geniet ervan en we moeten echt eens afspreken om alle reiservaringen met elkaar te delen! groetjes Perry en Els -
10 Oktober 2011 - 16:43
Gabe:
Veel plezier bij de dolfijnen!
-
10 Oktober 2011 - 17:54
Trea:
wat is het toch super om jullie verslagen te lezen. Ze roepen ook vele herinneringen op. Ik kan als het ware zien waar jullie zijn. nog heel veel mooie dagen. Liefs Trea -
10 Oktober 2011 - 18:30
Mahasiswa Bettie:
Beste Ferry, wat schrijf je toch leuk over jullie belevenissen, ik lees de verhalen met veel plezier. Heb jij echte een plasje gedaan in dat koude water? Nee toch!
Spreek je al weer vlotter in de warme taal die we hebben geleerd? Geniet maar lekker van jullie tocht! Groeten van Bettie -
10 Oktober 2011 - 19:27
Linda Beckman Lapre:
Die groene rolletjes met kokos en gula jawa!!! Heerlijk. Neem het recept maar mee. Gaan we lekker kokkerellen hier. Daar kan Rudolph dan nog een lesje van leren..haha. Ga vooral wandelen door de sawa's. Heel mooi. Geniet en doe iedereen de groeten van me. Zeg maar dat we volgend jaar weer komen!
Dikke kus Lin -
11 Oktober 2011 - 11:19
Krishna:
Ik volg verder jullie interessante verhalen ,leuk om te horen,dat jullie daar veel plezier hebben.Hopelijk hebben jullie nog geen regen,in bepaalde locatie in Bandung,is er al overstroming.
Tot volgende keer
Groetjes
krishna -
11 Oktober 2011 - 11:19
Krishna:
Ik volg verder jullie interessante verhalen ,leuk om te horen,dat jullie daar veel plezier hebben.Hopelijk hebben jullie nog geen regen,in bepaalde locatie in Bandung,is er al overstroming.
Tot volgende keer
Groetjes
krishna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
