De geur van Tempo Doeloe komt je tegemoet.

Hallo,
eindelijk kunnen we onze eerste belevenissen beschrijven.
Na ons vertrek zijn we via Cairo beland in Kuala Lumpur. We zaten gezellig bij elkaar met Perry, Monique en Myron. Op Cairo 3 uur wachten. Allemaal gingen shoppen en Per en ik evalueerden het WK. De rust werd alleen verstoord door enkele in oranje uitgedoste supporters op doorreis naar zuid-Afrika. De sfeer zat er meteen in en plotseling was heel Egypte voor Oranje. Dan het vliegtuig in; een airbus 330. Vliegen is niet echt mijn ding. Maar deze piloot maakte mijn vlucht wel erg plezierig. Een snelle en steile start, maar verder geen hobbels, scherpe bochten of afdalingen. Ik slaap zelfs af en toe, maar ben verder alert om als het nodig is het stuur over te nemen. De boys en Joanne slapen een gat in de ' vlucht'.
Precies op tijd landen we in Kuala Lumpur; 16.00 uur plaatselijke tijd. Het is buiten 32 gr. We nemen de taxi en gaan naar ons eerste hotel The Nomad Sucasa Hotel. Hier overnachten we alleen maar. Hanny en ik bezoeken eerst even de Petronas ofwel de Twin Towerom foto's te maken. Daarna op weg naar het vliegveld om met Air Asia naar Medan op Sumatra te gaan.
Tijdsverschil met KL is 6 uur, met Medan 5 uur.
Op het vliegveld staat onze chauffeur Pak Ucok ons al op te wachten. Hij blijkt een gezellige vent te zijn, het klikt meteen. Na eerst kennisgemaakt te hebben met zijn organisatie "Rivelino", maken we een rondrit door Medan; een shopping-mall, een grote moskee en Crocodile Farm. Dit is een kleine zoo mer crocodillen van 1 1/2 mtr. tot ongeveer 6 mtr. in veel te kleine bassins. De ooudste is ong. 38 jr oud. We huiveren en snappen wat we hier doen. In onze gedachten zien we leuke leren tassen, mooie riemen en modieuse schoenen !
Pak Ucok laat ons het straatbeeld van Medan zien; duizenden scooters, becaks, auto's en van's die veel te hard door straten rijden en kruispunten oversteken. We verbazen ons; soms 1, soms 2, soms wel 5 personen op een scooter met een baby in een doek gewikkeld rondom de heup!
De politie vindt blijkbaar alles goed.
Dan een lange rit van Medan naar Bukit Lawang. Onderweg zien we veel armoedige huisjes, veel palmbomen, scheurende scooters die ons inhalen en veel grote gaten in de weg.
'sAvonds aangekomen worden we opgevangen door een groep dragers; ik ga meteen voor mijn tribe staan en kijk ze eens goed aan. Verkeerde inschatting; ze willen geld verdienen met koffers dragen. We ontmoeten onze gids Li-es die ons de volgende dag naar de orang oetangs zal brengen.
We zijn moe en willen eten. De geur in het restaurant is herkenbaar. Ik hou me voor dat ik veel indisch zal gaan eten. De boys gaan het liefst voor de Mac of KFC... Ik wil de geur van tempoe doeloe (en ook die van mijn moeder) in mijn neus voelen.