Op zoek naar Mariana.
Door: WijckiesGoesAsia
Blijf op de hoogte en volg Ferry
19 Juli 2010 | Indonesië, Batavia
17 juli.
Gisteren dus aangekomen in Bukittinggi. We zijn laat maar kunnen nog aan tafel schuiven. De indische keuken is altijd open. De boys+girl nemen een biefstukje, Hanny loempia's en fruit, en ik ga voor de overheerlijke welbekende padang-sate met nasi putih. Mijn vingers zitten er gelukkig nog aan. Plotseling valt er via Sonny's hand een tor van het plafond op tafel. Ik zag al dat het een kakkerlak was en keek Hanny aan. Die wist hetzelfde. We zeggen niks !
We gaan slapen. Randy en Joann blijven wakker want ze worden om 04.00 uur opgehaald om naar het vliegveld in Padang te gaan; bestemming Maleisia/Kuala Lumpur. Ze blijven daar 11 dagen en we komen elkaar dan weer tegen op Bali.
18 juli
Sonny en Leroy besluiten om uit te slapen. Ze hebben de gym ontdekt en willen aan hun body werken, daarna zwemmen en roomservice. Hanny en ik gaan met Pak Ucok Bukittinggi ontdekken. We laten de was doen bij een teman van Pak. Twee flinke zakken was; kosten Rp 100.000 = 8 euri (in het hotel kost het 80 euri!!). Ik vraag naar zijn wasmachine, maar Pak Undris lacht; nee dat gebeurt met de hand. 'sAvonds halen we het weer op en het is droog en gestreken.
Teman Undris wil wel onze gids zijn en brengt ons naar de Jam Gedang, Karbouwengat, een weverij waar we sarong kebaja's kopen en de onderaardse Japanse tunnels uit WO11. Daarna gaan we shoppen. We laten Pak iets voor hemzelf en zijn kinderen kopen. Teman Undris blijkt een goede verteller en weet de weg. We belonen hem goed.
We gaan ook op zoek naar de plekken waar mijn familie heeft gewoond en geleefd. We vinden de plek waar mijn oom is geboren, maar kunnen de oude missiepost Mariana niet vinden, ook niet waar mijn moeder toendertijd heeft gewoond en op school heeft gezeten. Graag ook had ik de oude plek willen zien waar mijn moeder geinterneerd is geweest in het vrouwenkamp. Niemand kon ons helpen. Bankinang ligt te ver hier vandaan. Jammer! Maar het geeft een prettig gevoel hier te zijn geweest.
Morgen weer vroeg op om naar het vliegveld in Padang te gaan. We verlaten het prachtige Sumatera en gaan dan naar Java.
Internet valt steeds uit. Delen vallen weg. Later.
Gisteren dus aangekomen in Bukittinggi. We zijn laat maar kunnen nog aan tafel schuiven. De indische keuken is altijd open. De boys+girl nemen een biefstukje, Hanny loempia's en fruit, en ik ga voor de overheerlijke welbekende padang-sate met nasi putih. Mijn vingers zitten er gelukkig nog aan. Plotseling valt er via Sonny's hand een tor van het plafond op tafel. Ik zag al dat het een kakkerlak was en keek Hanny aan. Die wist hetzelfde. We zeggen niks !
We gaan slapen. Randy en Joann blijven wakker want ze worden om 04.00 uur opgehaald om naar het vliegveld in Padang te gaan; bestemming Maleisia/Kuala Lumpur. Ze blijven daar 11 dagen en we komen elkaar dan weer tegen op Bali.
18 juli
Sonny en Leroy besluiten om uit te slapen. Ze hebben de gym ontdekt en willen aan hun body werken, daarna zwemmen en roomservice. Hanny en ik gaan met Pak Ucok Bukittinggi ontdekken. We laten de was doen bij een teman van Pak. Twee flinke zakken was; kosten Rp 100.000 = 8 euri (in het hotel kost het 80 euri!!). Ik vraag naar zijn wasmachine, maar Pak Undris lacht; nee dat gebeurt met de hand. 'sAvonds halen we het weer op en het is droog en gestreken.
Teman Undris wil wel onze gids zijn en brengt ons naar de Jam Gedang, Karbouwengat, een weverij waar we sarong kebaja's kopen en de onderaardse Japanse tunnels uit WO11. Daarna gaan we shoppen. We laten Pak iets voor hemzelf en zijn kinderen kopen. Teman Undris blijkt een goede verteller en weet de weg. We belonen hem goed.
We gaan ook op zoek naar de plekken waar mijn familie heeft gewoond en geleefd. We vinden de plek waar mijn oom is geboren, maar kunnen de oude missiepost Mariana niet vinden, ook niet waar mijn moeder toendertijd heeft gewoond en op school heeft gezeten. Graag ook had ik de oude plek willen zien waar mijn moeder geinterneerd is geweest in het vrouwenkamp. Niemand kon ons helpen. Bankinang ligt te ver hier vandaan. Jammer! Maar het geeft een prettig gevoel hier te zijn geweest.
Morgen weer vroeg op om naar het vliegveld in Padang te gaan. We verlaten het prachtige Sumatera en gaan dan naar Java.
Internet valt steeds uit. Delen vallen weg. Later.
-
21 Juli 2010 - 18:15
Tte Bloem:
Hallo 4-tjes. Wat was dat een verrassing toen ik jullie stemmen hoorde Han en Fer. Ik zag mezelf 60 jaar geleden door de tuin van ons voormalige huis, dat er niet meer staat, lopen en waar jij geboren bent Fer.Wat leuk dat jij daar nu rondgelopen hebt Fer. En wat leuk dat jullie die personen, die daar nu tegenover wonen gesproken hebben en met wie Han dus Nederlands
heeft kunnen praten. Maar die zijn er echt nog heel veel hoor. Ik kijk uit naar jullie foto's, verhalen enz.enz. Groetjes en kusjes voor jullie van tte Bloem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
