Angthong National Marine Park; the emerald jewel.

Woensdag 16 maart;
Helemaal hersteld van mijn darmklachten staan we vroeg op. Om 8.00 uur worden we opgehaald. Nou niet echt, ook hier houden ze rekening met een Bosch Kwartierke, Halfuurke bedoel ik. Een minibus stopt en er stapt een officier uit, in wit pak met op beide epauletten 3 gouden strepen. Dat ziet er strak uit, dat zit dus wel snor op het water. We hebben gekozen voor de fast-boat. Een gids/entertainer wacht ons op, een gemêleerd gezelschap; een Frans, Duits en chinois stel, een indomoeder met 2 dochters, een chinois gezin met opa en een Hindoestaans gezin met 2 kinderen. Dat Hindoestaanse gezin herken ik aan de tongval/accent. Overduidelijk. Ik heb jaren met zulke gezinnen gewerkt. Ze praten met hun tong tegen hun gehemelte. Probeer maar eens uit en je herkent meteen de figuranten in de serie Daar-komen-de-schutters. Ken je die nog ?
Afijn, de gids legt de do's en don'ts uit als we in het Marine park zijn. Schoenen inleveren voordat je in de boot stapt (waar heb ik dat eerder gezien, je kleding en spullen afgeven voordat je ergens instapt..?) en wie nog naar de wc moet, please no poe-poe, wel pi-pi was het verzoek. Ondertussen zijn mijn ogen op zoek naar mijn officier. Die is misschien even een kleine pi-pi doen.
De motoren draaien alvast warm, 2 grote 250cc motoren. Kan niks mis gaan. De boot komt in beweging, maar nog geen kapitein te zien. Wel een gast in vaal blauw t-shirtje met een gat in zijn oor ter grote van een euro, aan het stuur. Ze zullen toch niet iemand van de lokale Weener XL groep hebben ingehuurd ? Dan maar weer een schietgebedje. We zijn inmiddels al wat gewend, Hanny en ik. Met de fast-boat van Bali naar de Gili eilanden hebben we tenslotte ook overwonnen. Maar toch deze lieverds hebben geen baarden en zien er ook niet uit als Kaapren vaarders, geen tattoos, geen pruimtabak.
We varen de Siam Sea op ofwel de Golf van Thailand. En als we aardig buitengaats zijn, gaat het gas erop.
Intussen vertelt gidsje wie hij is, stelt zijn maten voor en wat we gaan doen. Hijzelf heet Bumbu, en hij wijst naar zijn hangende buik. Bumbu moet zoiets betekenen als fatso. Hij pakt met beide handen zijn vetrol en speelt ermee. Hij maakt geintjes, heeft oog voor de kindjes aan boord en doet het goed bij de jonge meiden. Volgens Bumbu gaan we vandaag 42 eilanden zien, het weer is goed en de zee is rustig, terwijl het water aan de zijkanten opspuit en binnenklotst precies daar waar opa China net zit. Opa China heeft zojuist geleerd om met zijn mobiel selfies te maken, en is druk bezig, en hup weer een klots water over hem heen. Het komt bij schoonzoon China niet op om van plek te wisselen. Niet doen anders valt er voor ons niet meer te lachen.
Na een kleine 45 minuten varen, duiken in de verte mooie grote rotsen op uit het water. We meren eerst aan om meteen in onze kajakken te stappen. De indo vrouwen gaan niet mee. Opa China stapt bij Bumbu in en al snel verrekt hij het om mee te peddelen. Heerlijk zo'n roeitochtje langs de rotswanden. Toch ook spannend als we door een cave gaan, schuin moeten hangen om door te kunnen varen. Dan zien we plots in de cave een groot gat in een huge rock. Prachtig mooi. Dan weer bukken om uit de cave te komen. Geen plek voor mensen met engtevrees, lijkt me. Of misschien therapeutisch juist wel ? We gaan terug en krijgen een lekkere lunch aangeboden.
Dan op naar een ander eiland van waar je prachtige vergezichten hebt. Hanny kent de verhalen van Randy, dus ze gaat op voorhand niet naar boven. De steile trappen worden bedwongen en onderweg denk ik, ik moet dus ook nog terug: waar ben ik in hemelsnaam mee bezig. De klimtocht is ongeveer 90 meter steil omhoog en ik denk terug aan de beklimming van de tempels in Bagan. Daar werden we enorm beloond, dus hier ook. En ja hoor, wat een prachtig plaatje. Ik zie overal kleine en grote rotsblokken in de zee liggen en achter mij ligt een blauwgroene lagune. Dus dit is wat ze noemen: the emerald jewel in de golf van Thailand.
Ran, wat jij gezien en gedaan hebt, daar zijn we niet geweest. Niet na het hoogste punt nog eens gevaarvol zelf naar boven klimmen over de rotsen. Dat zouden mijn knietjes toch niet gehaald hebben.
We stappen weer in en varen naar een plek om te zwemmen en te snorkelen. Helderblauw water en prachtige scholen vissen. Hanny gaat natuurlijk mee. Ze heeft sinds Menjangan en Bunaken heel wat angsten overwonnen. Ze wijst op 2 kanjers van zeeduivels, enge kleine onderzeebootjes lijken het wel. Wat kan een onderwaterwereld toch mooi zijn. Hanny voelt alsof ze in een groot aquarium zwemt bij onze afhaal Chinees. Bumbu duikt ook het water in en krijgt het en passant voor elkaar dat ook gezin chinois inclusief opa en kleinkind van de boot springen.
Na een uur gesnorkeld te hebben, stappen we weer aan boord. Bumbu telt alle koppen en keren huiswaarts. Hij wijst naar Koh Panang en vertelt wat er deze week te doen is. Ik hoor hem niet vanwege het lawaai van de motoren. Aan zijn heupwiegen te zien bedoelt hij dansen, duim aan de mond drinken en met die hendjes in de lucht zal hij party bedoelen: Full Moon Party !
Ik heb me vergist in lady-boy met gat-in-oortje. Veilig zet hij ons weer aan wal. Of we nog even langs hun office willen gaan. Voordat we vertrokken hebben ze van ons een foto gemaakt. Dit staat nu te prijken op een plastic bordje met standaard, zoals je die ook kunt kopen van de st. Jan bij de Kleine Winst op de Bossche markt. Geweldig toch, kopen die hap. Zetten we hem naast onze tv thuis, lachuhhh !