Trekking door het platteland met Putu Artana.

14 september;
Vandaag hebben we afgesproken met Putu Artana voor een trekking door de countryside. Putu legt met nadruk uit dat het geen jungle is waar we naartoe gaan. Hij neemt ons mee de bergen in, door veel desa's en kampongs. Als we ons klaarmaken, haalt hij een grote bamboestok uit zijn auto. Ik kijk hem vragend aan en Putu reageert met; tidak apa apa (no problem), voor als we slangen tegenkomen ! Hij is een smakelijk verteller en houdt van grapjes, hopelijk nu ook. Putu geeft aan dat deze omgeving zijn speelterrein was toen hij nog jong was. Maar hij put ook veel uit wat zijn opa hem geleerd heeft over de natuur en wat je er in tegenkomt. We lopen over een smal verhard paadje dat eigenlijk alleen gangbaar is voor 1 persoon, niet voor tegenliggers en ook niet voor scooters waar je voor moet uitwijken. Maar ze zijn er wel. We komen een zeer oud vrouwtje tegen met een zware mand op haar hoofd, berg op. De paden gaan up en down en we stoppen bij diverse bomen waarover Putu kan vertellen. Omdat er nog niet veel regen is gevallen, zijn de kruidnagelbloemen nog klein. Als Putu vraagt of ik op het steeltje van zijn blad wil bijten en zuigen, proef ik de smaak van kruidnagel. Vies. De mangosteen is een vrucht waarvan je thee kunt maken. In de schelp zit Xamthone, anti-occidanten, wat weer als medicijn gebruikt wordt tegen b.v. kanker. Putu blijkt ook veel gelezen te hebben op internet. Hij verwijst regelmatig naar mr. Google. Dan komen we cacaobomen tegen en durian. Iedere cacaovrucht kan al na 2 weken geplukt worden. De durian hangen hoog in de boom en worden al vroeg in de boom verpakt in een plastic zak, zodat het ongedierte de vrucht niet kan beschadigen. De bladeren van de sirsak of graviola worden gebruikt om de luizen uit je haren te verwijderen. Maar ook tegen kanker.
De omgeving ziet er schoon en verzorgd uit. De huizen zijn van steen en er is zeker geen troep te vinden langs de weg of pad. Omdat het verbouwen van alle kruiden en vruchten veel geld oplevert, kunnen de boeren er redelijk goed van leven. We wandelen door de rijstvelden, trapsgewijs tegen de berghelling op. En aan de randen ervan altijd grote palm- of coconuttrees. Wat een prachtige uitzichten. Het moet een zaligheid zijn om dit allemaal in je achtertuin te hebben. Putu vertelt over het proces van de rijstvelden en hoe de velden van water voorzien worden via soebakken. Het regenwater wordt in de bergen opgevangen en gehouden en stroomt in kleine kanaaltjes naar beneden. Hollanders hebben in Indonesië geholpen met het irrigatiesysteem. De zaadjes van de plant worden eerst padi, dan gabah, dan beras en vervolgens heet het nasi. Nasi wat gebakken wordt, heet dan nasi goreng (voor wie het nog niet wist). De regering heeft bepaald dat de opbrengst van de rijst kunstmatig laag gehouden wordt. De boer mag voor 1 kilo rijst maar 1 euro vragen. Dat is veel te weinig voor het vele werk dat gedaan wordt op de sawa's.
Onderweg komen we spelende kinderen tegen die aan het baden zijn in een slootje. Ook 2 wanita's die de was aan het schrobben zijn in dezelfde sloot. Ibu tua (oud vrouwtje) met nog een paar tanden in haar gebit, houdt de boel scherp in de gaten. We maken foto's en tippen alledrie. Als ik terugkom met geld, staat een cewek cantik in haar bh en gegil alom. Tidak apa apa, de tip maakt alles goed. We staan stil bij een cashewnoten boom. Onder iedere vrucht bengelt maar 1 noot. De vruchten kunnen maar eenmaal per jaar geoogst worden. Dat maakt de cashewnoot ook zo duur. Bedenk dat een zak noten van 1 kg zomaar uit een hele boom gehaald wordt ! En dan een jaar dus niks. Dan heb je de sere plant, onmisbaar bij het bereiden van Indische gerechten.
We komen ook de Luwak koffiebonen boom tegen. De Luwak leefde vroeger in het wild. Ze lusten alleen de zoete zachte rode bonen. De groene lopen ze voorbij. In hun maag ontstaat een gistingsproces dat de boon een extra smaak geeft. Omdat de Luwak een kort darmkanaal heeft, poept hij de boon meteen uit, altijd dicht naast de boom. De boer hoeft dus nooit te zoeken naar zijn bonen, zegt Putu....De zoete schil blijft dan in zijn maag zitten.
Na een wandeling van 3 uren, komen we aan bij het huis van Putu waar zijn vrouw Ria een heerlijke rijstmaaltijd voor ons heeft gemaakt. Ria is niet te flauw om haar geheimen prijs te geven want de tempe, de sayor en de saté zijn overheerlijk. Enak sekali sekali !!

En dat alles voor de prijs van 300.000 rp (20 euri) per persoon.
Voor ons was dit een belevenis waar we erg naar uitgekeken hebben en voor iedereen die in Bali komt een must-do van de buitencategorie.
Terimah kasih.

Tip; op verzoek van Putu Artana en Ria;
Check: www.mayongtrackingexperience.wordpress.com