Oehoeoe oerend hard/Menjagan eiland/vervolg
Door: Ferry
Blijf op de hoogte en volg Ferry
11 Oktober 2011 | Indonesië, Bali
9 Oktober.
We komen aan in hotel Adi Rama in Lovina, checken in en voor Dedi boeken we een kamer ergens anders in een Homestay. Het is maar om voor 1 nacht ons hoofd te laten rusten want we willen dolfijnen zien. Dan gaan we met z'n 3-en dineren in hetzelfde restaurant waar we met Fred en Perry +gezinnen vorig jaar ook hebben gegeten. Vroeg naar bed en vroeg (05.00 u) op. Maar Wijckies zijn dit keer op tijd. We stappen in ons prive-bootje, een uitgeholde boomstam met links en rechts 'n zijspan voor de balans, en gaan de zee op. Het blijkt dat we niet de enigen zijn. In een mum van tijd zijn er bijna 30 bootjes. Het duurt niet lang of de dolfijnen komen in diverse klasjes voorbij zwemmen. Als er ergens weer een school opduikt, schieten tientallen bootjes erop af. De dolfijnen spelen graag een spelletje "hide and seek" met je. Onze kapitein wacht geduldig af op de "lucky spot" en ja we worden beloond. Enkele keren komen ze bij bossen langs de boot zwemmen. Soms zien we er wel 10-tallen tegelijk. Wat een schitterend schouwspel. Verrukt gaan we terug naar land; wat een geluk hebben we gehad. Bij terugkomst helpt Hanny 2 russische jongelui om hun vakantiefoto's op een stickie te zetten; lukt niet helemaal en een IT-jongen helpt. Hanny krijgt tips van hem om de fotobestanden te verkleinen, maar foto's uiteindelijk op de blog plakken wil niet echt lukken door de trage internetverbinding in het hotel.
Voordat we naar Pemuteran gaan bezoeken we eerst via een omweg een boeddhistische tempel: de kleine Borobudur. Dit keer maar een kleine omweg. Ja, Dedi kun je gerust om een boodschap sturen...haha.
Nu we toch in de buurt zijn, willen we ook even terug naar 'onze' villa van vorig jaar. Ik herken meteen de afslag en we rijden er zo naartoe. Wat een bummer!! We gaan naar binnen en ik zie veel werklui. Na ons vertrek vorig jaar is er kortsluiting ontstaan en is het rieten dak in brand gevlogen. Kadek en Dessa hebben we dus niet gezien, maar werken er nog wel. Veel leuke herinneringen met onze boys en Brards komen naar boven.
De hotsprings laten we voor wat het is. Het is buiten hot genoeg. De gevoelstemperatuur nadert de 40 gr.
Dedi zet ons af bij hotel Adi Assri in Pemuteran en gaat weer terug naar Kuta, ± 4 uur rijden. Ik zoen Hanny voor het kiezen van dit resort. GabLin ook bedankt en Elle, het klopt dit is een honeymoon-verblijf !
De 2e dag hier rustig aan gedaan. We liggen op strand met zicht op de Bali-zee. Vanuit ligstand observeren we een tafereel van een vissersbootje die aankomt. Het intrigeert en lopen er op af. Een enorme vracht vis wordt in een grote bak gekieperd. Terwijl ze de vis aan het sorteren zijn, vraagt Hanny of ze een visje mag die zij dan wel moeten bakken in hun strandstalletje/huisje/restaurantje. Ik vraag 'bisa' en 'berapa harganya' ? Ze kijkt enkele mensen aan en zegt: sepuluh (=10 en bedoelt 10.000 roepie=0,80 euri). Ik ga akkoord en weet dat dat veel te duur is. Maar onze gunfactor vandaag is erg hoog. De Ibu strijkt over de vis, kerft erin en steekt een lange houten pin door de vis. In haar open keukentje gooit ze wat strandtakjes op een vuurtje en gaat gehurkt de vis roosteren. Ik hoor Hanny steeds maar zeggen "enak sekali", terwijl ik me bezig hou met de baas en het publiek. Wij zijn natuurlijk een belevenis. Mijn Bahassa komt nu toch tot zijn recht. Moet wel want de locals spreken geen woord engels. s'Avonds slapen man en vrouw ieder op een smal bamboebankje. "En als het regent" vraag ik. Dan slapen ze onder een klein vervallen rieten afdakje van 1 mrt. breed naast hun hutje. Ze wonen hier op het strand het hele jaar door.
Vandaag (11 okt.) worden we opgehaald en gaan met de boot naar Menjagan-eiland: snorkelen.
De vuurdoop over zee in een boomstammetje hebben we vorig jaar al gehad. Dolfijnen spotten is ook goed gegaan. We zetten ons erover heen en zie, we zitten relax in de boot. Alweer een stap verder in mijn diepzee-therapie. Ik heb een persoonlijke zwemgids meegevraagd die mij een rondleiding zal geven door het zeewater, tropische vissen en koraal. Maar met name het bijbrengen van de snorkel-ademhalingstechniek. Met enkele snorkelaars, duikers en duikinstructor zitten we samengepakt. Ik zie bij de kapitein geen stok door de bodem heen steken om water weg te pompen, en hij ziet er uit alsof ie de klappen van de zweep kent.
Ik geef aan mijn gids aan dat ik 'n beetje kan zwemmen en zeker niet kan snorkelen. "Tidak apa-apa" (=no problem) zegt hij. Duikbril op, flippers aan en gaan met die banaan. Oei, oei, oei wat een wondere wereld zie ik onder me. Het is net alsof de vissen nep gekleurd zijn en het koraal er door mensen is neergelegd. De zee-sterren zijn van een aparte kleur blauw. Ik zwem tussen de vreemdste soorten vissen. De gids wijst naar een zeer grote joekel. Dat is een barracuda, zegt ie. Ik maak aanstalten om meteen terug te zwemmen naar de boot. Hoeft niet, zegt gidsie, ze zijn niet gevaarlijk. Na een uur snorkelen klim ik vermoeid maar voldaan weer in de boot. Wat een prachtig stuk zee waar de vissen a.h.w. steeds naar je kijken om te zien wat je daar in hun domein doet.
s'Middags moet Hanny snel even naar het stalletje rechts een eindje het strand op om armbandjes in te slaan voor GabLin.
Het is vandaag de feestdag van de Volle Maan. Op Bali hebben ze zowat 300 feestdagen per jaar. Afijn, deze ceremonie willen we dus ook meemaken en lopen bijna een uur langs de snelweg om bij de tempel te komen. Hier komen honderden locals bij elkaar om ingezegend te worden, een gebed te doen en om offers te brengen. Geen probleem als wij erbij zijn, maar dan wel een sarong omdoen. Natuurlijk vragen ze een donatie en dat geven we ook, want we willen er graag bij zijn.
Als we terug willen gaan, vragen we aan oom agent of er ook een bemo langskomt. Na enig denkwerk, zegt hij "tunggu" (=wachten) en roept 2 vrienden erbij met een motor en een scooter. We worden teruggebracht naar ons hotel. Hanny op de Moto en Ferry op de BSA. 'Oehoeoe, oerend hard kwamen sie doar angescheurd.......
Na weer een dag vol verrassingen, lieve mensen en cultuur gaan we slapen.
Morgen doen we echt niks, waarschijnlijk bedje-zeezicht. De dag erna worden we door Ahmad opgehaald en naar Sanur gebracht.
We komen aan in hotel Adi Rama in Lovina, checken in en voor Dedi boeken we een kamer ergens anders in een Homestay. Het is maar om voor 1 nacht ons hoofd te laten rusten want we willen dolfijnen zien. Dan gaan we met z'n 3-en dineren in hetzelfde restaurant waar we met Fred en Perry +gezinnen vorig jaar ook hebben gegeten. Vroeg naar bed en vroeg (05.00 u) op. Maar Wijckies zijn dit keer op tijd. We stappen in ons prive-bootje, een uitgeholde boomstam met links en rechts 'n zijspan voor de balans, en gaan de zee op. Het blijkt dat we niet de enigen zijn. In een mum van tijd zijn er bijna 30 bootjes. Het duurt niet lang of de dolfijnen komen in diverse klasjes voorbij zwemmen. Als er ergens weer een school opduikt, schieten tientallen bootjes erop af. De dolfijnen spelen graag een spelletje "hide and seek" met je. Onze kapitein wacht geduldig af op de "lucky spot" en ja we worden beloond. Enkele keren komen ze bij bossen langs de boot zwemmen. Soms zien we er wel 10-tallen tegelijk. Wat een schitterend schouwspel. Verrukt gaan we terug naar land; wat een geluk hebben we gehad. Bij terugkomst helpt Hanny 2 russische jongelui om hun vakantiefoto's op een stickie te zetten; lukt niet helemaal en een IT-jongen helpt. Hanny krijgt tips van hem om de fotobestanden te verkleinen, maar foto's uiteindelijk op de blog plakken wil niet echt lukken door de trage internetverbinding in het hotel.
Voordat we naar Pemuteran gaan bezoeken we eerst via een omweg een boeddhistische tempel: de kleine Borobudur. Dit keer maar een kleine omweg. Ja, Dedi kun je gerust om een boodschap sturen...haha.
Nu we toch in de buurt zijn, willen we ook even terug naar 'onze' villa van vorig jaar. Ik herken meteen de afslag en we rijden er zo naartoe. Wat een bummer!! We gaan naar binnen en ik zie veel werklui. Na ons vertrek vorig jaar is er kortsluiting ontstaan en is het rieten dak in brand gevlogen. Kadek en Dessa hebben we dus niet gezien, maar werken er nog wel. Veel leuke herinneringen met onze boys en Brards komen naar boven.
De hotsprings laten we voor wat het is. Het is buiten hot genoeg. De gevoelstemperatuur nadert de 40 gr.
Dedi zet ons af bij hotel Adi Assri in Pemuteran en gaat weer terug naar Kuta, ± 4 uur rijden. Ik zoen Hanny voor het kiezen van dit resort. GabLin ook bedankt en Elle, het klopt dit is een honeymoon-verblijf !
De 2e dag hier rustig aan gedaan. We liggen op strand met zicht op de Bali-zee. Vanuit ligstand observeren we een tafereel van een vissersbootje die aankomt. Het intrigeert en lopen er op af. Een enorme vracht vis wordt in een grote bak gekieperd. Terwijl ze de vis aan het sorteren zijn, vraagt Hanny of ze een visje mag die zij dan wel moeten bakken in hun strandstalletje/huisje/restaurantje. Ik vraag 'bisa' en 'berapa harganya' ? Ze kijkt enkele mensen aan en zegt: sepuluh (=10 en bedoelt 10.000 roepie=0,80 euri). Ik ga akkoord en weet dat dat veel te duur is. Maar onze gunfactor vandaag is erg hoog. De Ibu strijkt over de vis, kerft erin en steekt een lange houten pin door de vis. In haar open keukentje gooit ze wat strandtakjes op een vuurtje en gaat gehurkt de vis roosteren. Ik hoor Hanny steeds maar zeggen "enak sekali", terwijl ik me bezig hou met de baas en het publiek. Wij zijn natuurlijk een belevenis. Mijn Bahassa komt nu toch tot zijn recht. Moet wel want de locals spreken geen woord engels. s'Avonds slapen man en vrouw ieder op een smal bamboebankje. "En als het regent" vraag ik. Dan slapen ze onder een klein vervallen rieten afdakje van 1 mrt. breed naast hun hutje. Ze wonen hier op het strand het hele jaar door.
Vandaag (11 okt.) worden we opgehaald en gaan met de boot naar Menjagan-eiland: snorkelen.
De vuurdoop over zee in een boomstammetje hebben we vorig jaar al gehad. Dolfijnen spotten is ook goed gegaan. We zetten ons erover heen en zie, we zitten relax in de boot. Alweer een stap verder in mijn diepzee-therapie. Ik heb een persoonlijke zwemgids meegevraagd die mij een rondleiding zal geven door het zeewater, tropische vissen en koraal. Maar met name het bijbrengen van de snorkel-ademhalingstechniek. Met enkele snorkelaars, duikers en duikinstructor zitten we samengepakt. Ik zie bij de kapitein geen stok door de bodem heen steken om water weg te pompen, en hij ziet er uit alsof ie de klappen van de zweep kent.
Ik geef aan mijn gids aan dat ik 'n beetje kan zwemmen en zeker niet kan snorkelen. "Tidak apa-apa" (=no problem) zegt hij. Duikbril op, flippers aan en gaan met die banaan. Oei, oei, oei wat een wondere wereld zie ik onder me. Het is net alsof de vissen nep gekleurd zijn en het koraal er door mensen is neergelegd. De zee-sterren zijn van een aparte kleur blauw. Ik zwem tussen de vreemdste soorten vissen. De gids wijst naar een zeer grote joekel. Dat is een barracuda, zegt ie. Ik maak aanstalten om meteen terug te zwemmen naar de boot. Hoeft niet, zegt gidsie, ze zijn niet gevaarlijk. Na een uur snorkelen klim ik vermoeid maar voldaan weer in de boot. Wat een prachtig stuk zee waar de vissen a.h.w. steeds naar je kijken om te zien wat je daar in hun domein doet.
s'Middags moet Hanny snel even naar het stalletje rechts een eindje het strand op om armbandjes in te slaan voor GabLin.
Het is vandaag de feestdag van de Volle Maan. Op Bali hebben ze zowat 300 feestdagen per jaar. Afijn, deze ceremonie willen we dus ook meemaken en lopen bijna een uur langs de snelweg om bij de tempel te komen. Hier komen honderden locals bij elkaar om ingezegend te worden, een gebed te doen en om offers te brengen. Geen probleem als wij erbij zijn, maar dan wel een sarong omdoen. Natuurlijk vragen ze een donatie en dat geven we ook, want we willen er graag bij zijn.
Als we terug willen gaan, vragen we aan oom agent of er ook een bemo langskomt. Na enig denkwerk, zegt hij "tunggu" (=wachten) en roept 2 vrienden erbij met een motor en een scooter. We worden teruggebracht naar ons hotel. Hanny op de Moto en Ferry op de BSA. 'Oehoeoe, oerend hard kwamen sie doar angescheurd.......
Na weer een dag vol verrassingen, lieve mensen en cultuur gaan we slapen.
Morgen doen we echt niks, waarschijnlijk bedje-zeezicht. De dag erna worden we door Ahmad opgehaald en naar Sanur gebracht.
-
11 Oktober 2011 - 17:09
Gabe:
Hey Hanny, heb je ook snorkelles gehad?? Ik lees hier niets van! Nu echt jaloers; wonderschoon plekske he daar in Pemuteran.... In gedachten bij jullie.Dikke kus Gab -
12 Oktober 2011 - 01:33
John:
Het is 3.31 uur woensdagmorgen, kon niet slapen, lig in een hotel op weg naar Rome en ik dacht, ''s even kijken of er iets leuks geschreven is door de Wijckies, en jawel hoor. Heerlijk leesvoer, bedankt, ook namens Monique die naast me ligt te snorren en het al eerder op de avond gelezen heeft -
12 Oktober 2011 - 02:01
Toine:
geweldig ik geniet met jullie mee, voel wat je voelt, en die vis op het strand is een hoogte punt.... besok saya pulang juga, menikmatinya. sampai jumpa di belanda. ciumcium ...
toine -
12 Oktober 2011 - 06:07
Ferry Van Der Wijck:
hey Toinnieee, pulangnya yang baik dan selamat jalan ya. Sampai bertemu lagi. Kiss kiss untuk Alby. -
12 Oktober 2011 - 16:56
Hi Hanny En Ferry,:
Met veel plezier lezen wij jullie verhalen en belevenissen!! Ferry, je manier van schrijven is geweldig:)
Wij vinden het fijn om te lezen dat jullie ook zo genieten in Pemuteran, we zijn jaloers op jullie:)
Nog heel veel plezier samen en geniet van ieder moment: jullie hebben het verdiend!!
Lieve groetjes Elle en Lucien -
12 Oktober 2011 - 17:49
Krishna:
Ferry,jouw Indonesisch is goed,hoor !!
Nog verder oefenen met de taal en blijkbaar kan Hanny ook al een beetje Indonesisch praten.Nog ca. 1 week blijven jullie nog in Bali , helaas moeten jullie daarna al weer terug naar ons kikkerlandje.
Geniet er maar nog van jullie mooie vakantie.
Groetjes en liefs
Krishna -
12 Oktober 2011 - 17:56
Alby:
wat is het leven toch mooi als je daar bent. Alleen dingen doen waar je zin in hebt..niks doen ook goed..iets ondernemen ook prima..wat een genot. Ik kijk er nu al naar uit om daar volgend jaar te zijn..menikmati sana..kussssssssssss -
12 Oktober 2011 - 20:53
De Brardjes:
Nou, Ferry je bent al flink vooruit gegaan met snorkelen. Van op je knietjes aan het randje al naar ver in de zee. Kicken hè!!!!
Maar wat schrikken van het bericht dat er brand is geweest in de villa. Vast een rare gewaarwording.
Hoop toch dat jullie nog een computernerd tegen komen die kan helpen met de foto's want we zijn toch wel erg benieuwd.
Genietse!
Veel liefs van ons -
13 Oktober 2011 - 10:50
Randy:
Dus de volgende keer gaan we samen snorkelen?!?! Balen van het huis...
Kan je ons ook een update geven van de aardbeving? Ik hoop dat jullie er weinig van hebben gemerkt!!! XX -
13 Oktober 2011 - 21:53
Jany:
Heerlijk om te elzen allemaal maar inderdaad hoe was het met de aardbeving?Liefs Janny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
