Gili Meno, back to basic
Door: WijckiesGoesAsia
Blijf op de hoogte en volg Ferry
04 Oktober 2011 | Indonesië, Bali
hallo allemaal, bedankt voor alle felicitaties. Randy, we zullen proberen wat zon mee te nemen. Richard was erg touched toen hij de kado's incl. de cd's kreeg; too much. Toine, je weet toch dat ik een gevoelige jongen ben. Suze, we love to see you!
Gabe, al wat je wil zeggen is teveel, dus hou je in.
Elke dag is weer een geweldige belevenis. Zo ook de dag van vertrek naar de Gili-eilanden. We stonden iets te laat op (wijckies-style) en werden telefonisch gewekt om 07.00 u. want de driver was er al om ons naar de haven in Padangbai te brengen. Niet erg, dan maar iets harder rijden.
We checken in op de fastboat. Veel indo's, maar ik zie geen kapitein. Dan maar instappen. Ik zoek meteen een plaatsje dicht bij de nooduitgang en heb zicht op het achterdekje en de motoren. Gelukkig, geen kleine pk-tjes, maar 6 grote 200 pk's Yamaha's. Dat moet lukken. Als we vertrekken zie ik 4 van die kacongs hurken op het achterdekje bij de 6 motoren. Het blijken de hulp-matroosjes te zijn van de kapitein, die de motoren aan de praat moeten houden. Niet van die ruige zeerobben, maar knaapjes met een blik van 'gelukkig, hoef-ik-vandaag-weer-niet-naar-school, en-mijn-vader-weet-dit'. Nou, daar moeten wij het maar mee doen. De fast-boat maakt nog niet zoveel snelheid. Mijn indruk is dat die scootertjes op Bali harder gaan. Maar ja, op de brommer naar Gili is ook geen optie. Even later gaat het gas erop. We varen niet in 1 rechte lijn, maar ik geloof niet dat de capt. op mijn hulp zit te wachten. De golven beginnen steeds hoger te worden en zowaar komt het water via het achterdek naar binnen. Ik heb niks met water, maar dit is niet echt helpend. Zo kijk ik omhoog en zie een plafond bestaande uit triplexplaten met van die hele grote vochtplekken. Nog groter dan die bij mij thuis na de stormbui van 28 juni j.l. Telkens als we los van de grond komen knalt het als we weer op water belanden. Het water klotst meters omhoog en iedereen vind het prachtig. Ik kijk om me heen en zie stoere kerels, duikers of zo die niet opzien tegen een ritje over zee van 300 meter diep. Maar ook veel jongelui die in Gili Trawangan aan wal stappen. Dit is het party-eiland bij uitstek; vroeger bekend als een hippie-oord. Wij gaan naar Gili Meno, een plek voor verliefde stelletjes die om rust smeken. We zitten naast 2 canadese vrouwen, waarvan er eentje erg bleek begint te worden. Ze heeft last van de dieselstank die naar binnenkomt. We zijn er zo, help ik haar.
Na 2 uurtjes fast-varen op de Lombok-zee zie ik in de verte 3 witte strepen met daarboven groene bomen. Dat zijn dus de Gili-eilanden. Dichterbij komend zie ik parelwitte stranden met rieten hutjes. Wat een idyllisch plaatje, nu al. Nu nog op zoek naar een hotelletje. Zoveel toeristen zijn er niet, dus dat moet wel lukken. Hanny gaat op onderzoek uit en komt terug met een yes; Kontiki Hotel aan de beach. Niet al te luxe, maar we hebben wat. Ons stulpje staat op palen in de tuin, 50 meter van het strand, een lichtelijk gedateerde kamer met stromend water, een fan en een klamboegordijn. Voor de rest: Back to basic.
We hebben wat we willen: een bed, zon, rust en strand.
Gabe, al wat je wil zeggen is teveel, dus hou je in.
Elke dag is weer een geweldige belevenis. Zo ook de dag van vertrek naar de Gili-eilanden. We stonden iets te laat op (wijckies-style) en werden telefonisch gewekt om 07.00 u. want de driver was er al om ons naar de haven in Padangbai te brengen. Niet erg, dan maar iets harder rijden.
We checken in op de fastboat. Veel indo's, maar ik zie geen kapitein. Dan maar instappen. Ik zoek meteen een plaatsje dicht bij de nooduitgang en heb zicht op het achterdekje en de motoren. Gelukkig, geen kleine pk-tjes, maar 6 grote 200 pk's Yamaha's. Dat moet lukken. Als we vertrekken zie ik 4 van die kacongs hurken op het achterdekje bij de 6 motoren. Het blijken de hulp-matroosjes te zijn van de kapitein, die de motoren aan de praat moeten houden. Niet van die ruige zeerobben, maar knaapjes met een blik van 'gelukkig, hoef-ik-vandaag-weer-niet-naar-school, en-mijn-vader-weet-dit'. Nou, daar moeten wij het maar mee doen. De fast-boat maakt nog niet zoveel snelheid. Mijn indruk is dat die scootertjes op Bali harder gaan. Maar ja, op de brommer naar Gili is ook geen optie. Even later gaat het gas erop. We varen niet in 1 rechte lijn, maar ik geloof niet dat de capt. op mijn hulp zit te wachten. De golven beginnen steeds hoger te worden en zowaar komt het water via het achterdek naar binnen. Ik heb niks met water, maar dit is niet echt helpend. Zo kijk ik omhoog en zie een plafond bestaande uit triplexplaten met van die hele grote vochtplekken. Nog groter dan die bij mij thuis na de stormbui van 28 juni j.l. Telkens als we los van de grond komen knalt het als we weer op water belanden. Het water klotst meters omhoog en iedereen vind het prachtig. Ik kijk om me heen en zie stoere kerels, duikers of zo die niet opzien tegen een ritje over zee van 300 meter diep. Maar ook veel jongelui die in Gili Trawangan aan wal stappen. Dit is het party-eiland bij uitstek; vroeger bekend als een hippie-oord. Wij gaan naar Gili Meno, een plek voor verliefde stelletjes die om rust smeken. We zitten naast 2 canadese vrouwen, waarvan er eentje erg bleek begint te worden. Ze heeft last van de dieselstank die naar binnenkomt. We zijn er zo, help ik haar.
Na 2 uurtjes fast-varen op de Lombok-zee zie ik in de verte 3 witte strepen met daarboven groene bomen. Dat zijn dus de Gili-eilanden. Dichterbij komend zie ik parelwitte stranden met rieten hutjes. Wat een idyllisch plaatje, nu al. Nu nog op zoek naar een hotelletje. Zoveel toeristen zijn er niet, dus dat moet wel lukken. Hanny gaat op onderzoek uit en komt terug met een yes; Kontiki Hotel aan de beach. Niet al te luxe, maar we hebben wat. Ons stulpje staat op palen in de tuin, 50 meter van het strand, een lichtelijk gedateerde kamer met stromend water, een fan en een klamboegordijn. Voor de rest: Back to basic.
We hebben wat we willen: een bed, zon, rust en strand.
-
04 Oktober 2011 - 15:00
Linda Beckman Lapre:
Wat een feest! Het lijkt wel of ik bij jullie op die boot zit. Geweldig. Inmiddels een mail van Richard gekregen. Hij was zeker touched ja.. Heel, heel erg bedankt namens de feestcommissie :) -
04 Oktober 2011 - 15:06
Els & Perry:
Wat klinkt dit allemaal goed!!! Krijg spontaan weer zin in vakantie! Geniet lekker en veel plezier! groeten Perry en Els -
04 Oktober 2011 - 15:12
Gabe:
Not being in controll is difficult he Fer! -
04 Oktober 2011 - 15:16
Randy:
Pffff heerlijk hoor! Het is jullie gegund.
Ik heb me vandaag ook bezig gehouden met een motor met een groot vermogen: 10.000 pk.
Nu ben ik helemaal benieuwd naar de tropische foto's.
Enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
