Het land waar mijn wieg heeft gestaan.
Blijf op de hoogte en volg Ferry
26 September 2017 | Indonesië, Sanur
26 september;
En dan is het dinsdag en sta je op en dan ga je met volle overgave en zonder verder na te denken je koffers inpakken. En dan wacht je op Anita en Richard die nog even met ons willen kletsen (een beetje ngobrollen). En dan zegt Richard; waar ben je met jouw hersenen mee bezig? En Anita heeft het meteen over dementatie... Ik; he, ouwe lul, pas op met wat je zegt tegen "Francois-je-suis-ici", non de jus. Hij; jullie vertrekken niet morgen, maar overmorgen... Maar Maigret heeft gelijk.
Wow, dan hebben we dus nog een dag extra in dit overheerlijke land. Het land waar mijn wiegje heeft gestaan, het land waar ik mijn eerste stapjes heb gezet, het land van de Gordel van smaragd, het land van de duizenden eilanden, het land van de Ring of fire, het land van Multatuli, het land van de Stille Kracht, het land van de witte hadji en de tokeh, het land waar niet alleen de Jap maar ook de Hollander flink heeft huisgehouden. Het land ook waaruit mijn vader heeft moeten vluchten, en dus mijn moeder, mijn broer en ik ook. Het land waar je met je duim wijst naar iemand en niet met de wijsvinger, het land waar er meer scooters zijn dan mensen, het land van de ontelbare rijstvelden, prachtig groen en altijd omringd door palmbomen, waar er altijd eten opstaat in de keuken en waar je dan niet afwijzend reageert als je te eten wordt gevraagd. Het land van de vriendelijkheid en gastvrijheid en waar ze je altijd lachend aankijken ook al zijn ze je beu. Het land waar ze van je verwachten dat je afdingt op de pasar of in de tierlantijnen winkeltjes, maar niet als je gaat eten in de warung. Want waar ter wereld kan je voor 3 of 4 euri een lekker bordje eten. Het land waarvan Hanny zegt dat het weer voelt als thuiskomen.
Vanavond weer gegeten bij café Batur Jimbar. Het is salsa time. De band wordt vergezeld van, wij denken, een salsaclubje. Jazeker, indo's die de Cubaanse salsa erg goed beheersen. Ik heb last van rode huidcellen (te lang onder de parasol in de zandbak gelegen) maar vooral van een opspelende schouder. Al gauw zien ze de twinkeling in Hanny's ogen en zonder toestemming van François-je-suis-ici staat de lady te swingen op de dansvloer. Ook al heeft ze een heupontsteking, ook al is het alweer 3 jaar geleden, ze geniet van het dansen.
Okee, laten we wat op een rijtje zetten. We willen geen last hebben van een lava- of vuurspuwende berg. Maar, wie heeft nou de mogelijkheid om zo'n natuurverschijnsel van dichtbij mee te maken ? We hebben wel eens een dubbele regenboog gezien of een vallende ster. We hebben wel eens een zonsverduistering gehad en we hebben een aardbeving meegemaakt in Californië en enkele jaren geleden nog op Bali in Seririt. 3 Jaar geleden waren we een dag te laat om een vulkaanuitbarsting bij Menado op Sulawesi mee te maken. Wel regende het as en stof terwijl we bij de familie daar op bezoek waren. Maar....er zijn als er een vulkaan op uitbarsten staat... Dat zou toch erg spannend zijn. Al ruim 50.000 mensen die in de buurt van de Agung wonen, zijn geëvacueerd. En nog steeds blijven mensen op hun plek omdat ze hun gewassen en dieren niet in de steek willen laten. De vreselijke beelden uit 2010, toen de gunung Merapi op Java explodeerde, staan nog duidelijk op mijn netvlies.
Dus, morgen nog een allerlaatste dag op Bali. De zandbak zal ik laten voor wat het is. Nog wat oleh oleh kopen voor de schoondochters en een duik in het zwembad.
Dan vliegen we donderdag naar Doha/Qatar en blijven daar een dag en dan vrijdag weer terug in Brussel.
Allerlaatste tip; Bali !
En dan is het dinsdag en sta je op en dan ga je met volle overgave en zonder verder na te denken je koffers inpakken. En dan wacht je op Anita en Richard die nog even met ons willen kletsen (een beetje ngobrollen). En dan zegt Richard; waar ben je met jouw hersenen mee bezig? En Anita heeft het meteen over dementatie... Ik; he, ouwe lul, pas op met wat je zegt tegen "Francois-je-suis-ici", non de jus. Hij; jullie vertrekken niet morgen, maar overmorgen... Maar Maigret heeft gelijk.
Wow, dan hebben we dus nog een dag extra in dit overheerlijke land. Het land waar mijn wiegje heeft gestaan, het land waar ik mijn eerste stapjes heb gezet, het land van de Gordel van smaragd, het land van de duizenden eilanden, het land van de Ring of fire, het land van Multatuli, het land van de Stille Kracht, het land van de witte hadji en de tokeh, het land waar niet alleen de Jap maar ook de Hollander flink heeft huisgehouden. Het land ook waaruit mijn vader heeft moeten vluchten, en dus mijn moeder, mijn broer en ik ook. Het land waar je met je duim wijst naar iemand en niet met de wijsvinger, het land waar er meer scooters zijn dan mensen, het land van de ontelbare rijstvelden, prachtig groen en altijd omringd door palmbomen, waar er altijd eten opstaat in de keuken en waar je dan niet afwijzend reageert als je te eten wordt gevraagd. Het land van de vriendelijkheid en gastvrijheid en waar ze je altijd lachend aankijken ook al zijn ze je beu. Het land waar ze van je verwachten dat je afdingt op de pasar of in de tierlantijnen winkeltjes, maar niet als je gaat eten in de warung. Want waar ter wereld kan je voor 3 of 4 euri een lekker bordje eten. Het land waarvan Hanny zegt dat het weer voelt als thuiskomen.
Vanavond weer gegeten bij café Batur Jimbar. Het is salsa time. De band wordt vergezeld van, wij denken, een salsaclubje. Jazeker, indo's die de Cubaanse salsa erg goed beheersen. Ik heb last van rode huidcellen (te lang onder de parasol in de zandbak gelegen) maar vooral van een opspelende schouder. Al gauw zien ze de twinkeling in Hanny's ogen en zonder toestemming van François-je-suis-ici staat de lady te swingen op de dansvloer. Ook al heeft ze een heupontsteking, ook al is het alweer 3 jaar geleden, ze geniet van het dansen.
Okee, laten we wat op een rijtje zetten. We willen geen last hebben van een lava- of vuurspuwende berg. Maar, wie heeft nou de mogelijkheid om zo'n natuurverschijnsel van dichtbij mee te maken ? We hebben wel eens een dubbele regenboog gezien of een vallende ster. We hebben wel eens een zonsverduistering gehad en we hebben een aardbeving meegemaakt in Californië en enkele jaren geleden nog op Bali in Seririt. 3 Jaar geleden waren we een dag te laat om een vulkaanuitbarsting bij Menado op Sulawesi mee te maken. Wel regende het as en stof terwijl we bij de familie daar op bezoek waren. Maar....er zijn als er een vulkaan op uitbarsten staat... Dat zou toch erg spannend zijn. Al ruim 50.000 mensen die in de buurt van de Agung wonen, zijn geëvacueerd. En nog steeds blijven mensen op hun plek omdat ze hun gewassen en dieren niet in de steek willen laten. De vreselijke beelden uit 2010, toen de gunung Merapi op Java explodeerde, staan nog duidelijk op mijn netvlies.
Dus, morgen nog een allerlaatste dag op Bali. De zandbak zal ik laten voor wat het is. Nog wat oleh oleh kopen voor de schoondochters en een duik in het zwembad.
Dan vliegen we donderdag naar Doha/Qatar en blijven daar een dag en dan vrijdag weer terug in Brussel.
Allerlaatste tip; Bali !
-
26 September 2017 - 21:36
René @ Madeleine.:
Beste tip Allertijden!!
Jammer dat alles zo snel voorbij gaat.
Genoten van je verhalen.
Tot ziens. -
26 September 2017 - 22:03
Randy:
Leuk verhaal pap!
Het land van waar men rijdt in een vrachtwagen zonder cabine, maar alleen carrosserie, stuur en motor en zonnebril op :-D
Ohja en t land van waar men op een scooter rijdt op de snelweg met vrouw en 4 kinderen haha -
26 September 2017 - 22:09
Randy:
Land van waar een opa van 80 jaar oud kilometers loopt langs de weg met 6 matrassen op je hoofd en schouders of 5 massief houten dressoirs -
27 September 2017 - 08:06
Janny:
Het land en de Indische mensen waar je je Nederland je je verbonden mee voelt, en naar elkaar knikt als er herkenning is.
Ze kon het weer niet laten die Han, fijn dat ze nog even zo genoten heeft -
27 September 2017 - 09:18
Gaby:
Het land waar we denk ik allemaal ons thuis voelen. Heimweee.......... -
27 September 2017 - 13:57
Alby:
Lieve hanny en ferry
wat hebben jullie genoten en wat jammer dat het weer zo snel voorbij is. Als ik jou verhaal lees Fer kan ik niet wachten..maar de maanden vliegen nu ook voorbij. EN JA DAT GEVOEL VAN THUISKOMEN..Kun je niet beschrijven..tis de geur..De warungs..het leven op straat..
Ik wens jullie een goede reis en wel thuis..cinta kalian. .sampai nanti lagi..xxx -
27 September 2017 - 20:39
Toine:
Thuiskomen...Ja ..als belanda weet wat het betekent en hoe het voelt..
Mijn land mijn plezier precies wat jij voelt ferry..thanks voor de verhalen..
Cinta kamu.. cinta kalian. -
27 September 2017 - 23:11
Lisette:
Voel me vereerd dat ik foto's doorgeappt kreeg, wel heeeeeel jammer dat ik geen reisverslag heb kunnen lezen, maar .....volgende keer beter zal ik maar denken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
